GÜNEŞ, SENİ ÇOK ÖZLEDİK

Aylar sonra ayrı kalmış sevdiğine kavuşan biri gibiyiz bugünlerde. Hasretinden öldüğümüz, depresyonlara girdiğimiz, çok sevgili yaşam kaynağımız, güneşimiz nihayet bize geri döndü. O kadar özlemişiz ki onu; her fırsatta onunla buluşmak için kaçamaklar yapıyoruz. Karşılaştığım herkesin yüzünde bir tebessüm, bir mutluluk hali görüyorum güneş bize yüzünü gösterdiğinden beri. Yukarıda yaşam kaynağımız dedim ya gerçekten öyle; ölü bedenler gibi dolaşırken birden canlanmış halde etrafa neşe saçan insanlar olup çıktık. "Bir daha sıcaktan hiç şikayet etmeyeceğim" söylemlerini de işittiğimi söyleyebilirim, bununla birlikte insanoğlu olarak her durumdan şikayetçi olmak gibi yüce meziyetlerimizin olduğunu da söylemeden geçemeyeceğim! Gelelim asıl konumuza, Güneş... Güneşin verdiği enerji ile çocukların bahçelerde koşturup, kahkalar içinde oyunlarına şahit olmak da ayrı bir güzellik doğrusu. Haydi, her fırsatta güneşle kolkola olmaya sokaklara, hem zaten içimiz kıpır kıpır ederken içerilere tıkılıp kalmak ne mümkün öyle değil mi?

Duygu

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

GECENİN IŞIĞI - ŞEBNUR ALTIN