Pırıltı

Bir anlığına da olsa kendinizi dış dünyadan soyutlamak, sadece kendinizle kalmak. Kaçımız kendimizi unuttuğumuz, yaşadığımızı sandığımız hayatın yoğun koşturmasında ve karmaşasında bunu gerçekleştirebiliyoruz? Hangimiz durabiliyoruz? Rutin bir hayatımız var. Sabah kalk, çocuk varsa onu uyandır, kreş/okul için hazırla, yapılabiliyorsa kahvaltı yap, yok yapılamıyorsa çocuğu kreşe/okula-servise/anneanne veya babaanneye bırak. İşe doğru yola çık, çalış-öğle yemeği-çalış. Akşam eve doğru yola çık çocuğu bıraktığın yerden al. Eve vardın. Yemek yoksa yemek hazırla, eşle ve çocukla ilgilen eve bir göz at. Uyudun/sızdın ve yine günaydın... 

Bundan tam bir yıl önce 40 yaşımı büyük değişimlerle karşılamıştım ve yeni yıla girerken 2014 yılının bolluk, bereket getirecek çok iyi bir yıl olacağına inancım sonsuzdu. Ve öyle de oldu.

ve bitti, benim için benim ilk şaheserim :) Duygu

Yaşamıma renk katan bir hobi oldu cam mozaik sanatı. Hala çok başındayım, bununla birlikte cam mozaik çalışırken ben ben değilim :)       Canım Kardeşim Ayşegül'e doğum günü hediyesi oldu  Canım kardeşim Bahar'a doğum günü hediyesi oldu :)

okuryatar'da tanıttığım harika roman SARMAŞIK! Tesadüf eseri! Arkadaşımın tavsiyesi üzerine aldığım ve yazarının ismini ilk kez duyduğum bu kitabın -“SARMAŞIK”- sayfalarının birinde dediği gibi “Bu ne polisiye bir roman, ne de bir cinayet romanı. Bu tesadüflerin romanı. devamı için tıklayınız! http://www.okuryatar.com/sarmasik-duygu-ceritoglu/ Duygu

Yokluğuna alışılmıyor anne! 6 yıldır her geçen gün artan özleminle bir yanımız eksik... Babaannem 90 yaşındaydı ve çoçukken kaybettiği annesine hala ağlıyordu; ben de "koca kadın olmuş neden hala ağlıyor ki" diye geçiriyordum çocuk aklımdan, sanki yaş aldıkça azalacak bir acıymış gibi. Bilmiyordum ki kaç yaşında olursa olsun çocuk, daima ihtiyaç duyar annesine; onun kokusuna, okşayışına, bir bakışına, sarılışına ve sesini duymaya... Seni çok özlüyorum annem... Kara kızın Duygu

Bolluk, bereketimizi arttırsın, şansımız daim olsun, üçüncü cam mozaik çalışmam; Duygu

Okuryatar'da yazdım... "Bazen gidip kitapevlerindeki bütün kitapları almak istiyorum, öyle yanı başımda dursunlar, sırayla onları okurum, diyorum. Sonra aç gözlülükle aldığım kitaplar kütüphanemizde bazen neredeyse bir yıl el sürmeden duruyor…" Devamı http://www.okuryatar.com/civi-civiyi-soker-muazzez-ilmiye-cig-kitabi-duygu-ceritoglu/ Duygu

Mozaik balık çalışmam :) Her çalışmamda yaptığım hataları görüyorum, bir sonraki çalışmama referans oluyor, eee "yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var", boşuna dememiş şair. Duygu

Hayatımızın tüm dizginlerinin kendi elimizde olduğunu düşünmek ne kadar büyük bir yanılgı! Kaldı ki çoğunluk böyle düşünüyor.  Ben ise; kendimiz dışında evrende yaşayan tüm canlıların bizim hayatımıza etkisi olduğunu düşünüyorum.  Adeta bir kelebek etkisi! http://tr.wikipedia.org/wiki/Kelebek_etkisi  

Birbirinden farklı on öyküden oluşan ve birkaç defa daha okumak istediğim İçimdeki Kalabalık , sizi içine çekip bambaşka yerlere götürüyor. Sayfaları çevirirken kendinizi bir anda uçsuz bucaksız dağların arasında bulurken, bir bak ıyorsunuz lüks bir otelin şantiyesinde “ön kabul heyetine” işleri yetiştirmeye çalışıyorsunuz; derken son moda plazaların birindeki işinize katlanmaya çalışıyorsunuz ya da eski bir parkta anılarınızla yüzleşir haldesiniz... devamını  www.okuryatar.com/icimdeki-kalabalik-duygu-ceritoglu/ Duygu

Nurbanu; biricik yeğenim telaş ve heyecanla beni aradı. Ödevi için son güne gelindiğini ve yardıma ihtiyacı olduğunu söyledi. Nurbanu ve arkadaşı Sultan'ın içinde bulundukları durum şöyleydi;

  Yoldaşıma... Sen benim ruhum, yüreğimsin, Keşfettiğim dünyamsın, İçinde yüzdüğüm cennetimsin. Aşkını bağışladı bana cennet, Yücelten soylu kılan aşkını. Varlığım değişir bakışınla Taşırsın beni göklere aşkınla. Romantizmin Işığı Clara kitabının giriş sayfasından Asu'suna ithafen yazmış Aydın Büke... Tam da benim kendimi anlattığım şekliyle, bana da tercüman oldu... Kaleminize sağlık Aydın Büke... Duygu

Ölümün soğuk yüzü. Söylenecek tek söz bile olmuyor. Kimileri suskun, başlar önde. Feryat edenler de var. Bilinen sona gelindiğinde neden bu haykırış ve isyankarlık! Çaresiz bir bekleyiş  hüküm sürüyor. İçten içe, bir an önce ölü bedenden kurtulma isteği. Hızla yapılan cenaze işlemleri! En sevdiğin olsa bile giden, bu gerçekle yüzleşiyor insan. Duygu Not: Çalıştığım okulun yanındaki cenaze evinden omuzlarda, kabristana koştururcasına  yolcu edilen cansız bedenin arkasından - Mart 2013

Çok geç kaldın; zamansız geldin Sana tam bir ay önce ihtiyacım vardı. Gelmedin. Şimdi gelişinle pembe beyaz dallarımın sonu oldun.  Duygu Not: : Çiçeklenmiş dalların üzerine ansızın yağan kardan sonra -  Mart 2013

Tuluhan Tekeli'nin 40'ında 40 Kadın adlı kitabının tanıtımında da " h ttp://www.okuryatar.com/40inda-40-kadin-duygu-ceritoglu/  " göreceğiniz gibi yazıma "kırkıma üç kala" diye başlamıştım.  Üzerinde üç yıl geçmiş ki 13 Aralık 2013 tarihinden itibaren artık "Kırkımdayım" :)

        Çocuklara ilk konuşmaya başladığı zamanlarda öğretilen kelimeler arasında anne, baba, Atatürk, bayrak, dede, su gibi kelimeler hep olur. Hatta bunlardan birini yarım yamalak ağzından çıkardığında bebecik o günü bayram bile ilan edebiliriz.

2014 yılında yeni bir şehre, yeni bir eve, yeni bir yaşa, yeni bir yıla, eskimeyen ve yepyeni dostlara merhaba!  Hayat sevince, sevilince ve paylaştıkça güzel. Paylaştıkça çoğalıyor insan. İçinden geldiği gibi yaşa, yüreğinde gittikçe büyüyen çığlara izin ver ki taşsın dünyana. Sevgiyi, şansı, iyiliği, bereketi çoğaltsın hayatında. Akışına bırak hayatı, rahat yaşa! Umutluyum yarınlardan, Umutluyum insanlardan Ve memnunum yaşadığım şu andan... Servet Duygu Ceritoğlu