13. KEZ 17 AĞUSTOS'U YAŞIYORUZ...

17 Ağustos gecesini hiçbir zaman unutmayacağız. Üzerinde yattığım ranzamın beşik gibi sallanmasını, "artık dursun" diye içimden attığım çığlığımı ve kelime-i şehadet getirdiğimi, ölümü hissettiğimi asla unutmayacağım. Hiç bitmeyecek sanmıştım, şok olmuştuk, herkes dışarı kaçarken biz evden çıkamamıştık, hiç bir hasarımız yoktu. Silivri - Avcılar yolundan işe giderken gördüklerim karşısında donup kalmıştım. TV'de izleyip tühlenmek başkaydı; görmek, yaşamak başka... Üzüntü verici olan binlerce kişinin hayatını kaybetmesine, binlerce kişinin olayın etkisini yıllar geçmesine rağmen hala üzerinden atamamasına rağmen ortada elle tutulan hiçbirşeyin yapılmamış olması. Binalar hala çürük, hala doğru düzgün denetim yok ve hala beklenen İstanbul depreminde belki milyonlarca kişi yaşamını kaybedecek deniyor. Hangi yüzle!!! Niye 13 yıl hiçbirşey yapılmadan geçti? Tek önlem ZORUNLU DEPREM SİGORTASI MI? Bu sigortayı yaptırmayana elektrik, su aboneliği verilmeyecekmiş!!! Bu mudur? "Sigorta yaptırın ki deprem sonunda bizim başımızı ağrıtmayın, sağ kalanlar sigortadan hasarınızı karşılasın, kalan sağlar bizimdir!!!" diyorlar.
Evet budur!

Duygu